Pracownica w ciąży dostarczyła zwolnienie lekarskie. Jej wynagrodzenie za pierwsze trzy miesiące ubiegłego roku zostało ustalone na poziomie minimalnego wynagrodzenia, natomiast począwszy od kwietnia 2013 r. po podwyżce wynosi 2.200 zł. Jak ustalić podstawę wynagrodzenia (zasiłku) chorobowego? Czy ubiegłoroczne minimalne wynagrodzenie pracownicy mam najpierw podnieść do wynagrodzenia minimalnego obowiązującego w bieżącym roku? (pytanie nr 807667)
Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego ubezpieczonemu będącemu pracownikiem co do zasady stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy. Z tym że podstawa wymiaru zasiłku chorobowego z tytułu pracy w pełnym wymiarze czasu pracy nie może być niższa od kwoty minimalnego wynagrodzenia za pracę, po odliczeniu kwoty odpowiadającej 13,71% tego wynagrodzenia, a w przypadku osób pozostających w pierwszym roku zatrudnienia - od kwoty stanowiącej 80% wynagrodzenia minimalnego, także po odliczeniu kwoty odpowiadającej 13,71% tego wynagrodzenia. Tak stanowi art. 36 i art. 45 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 2014 r. poz. 159).
Minimalne wynagrodzenie za pracę to kwota ustalona na poziomie 1.600 zł - w 2013 r. oraz 1.680 zł - w 2014 r. Natomiast podstawa wymiaru zasiłku chorobowego dla pracownika w drugim i następnych latach zatrudnienia nie może być w br. niższa niż 1.449,67 zł.
Wynagrodzenie przysługujące w myśl art. 92 Kodeksu pracy (Dz. U. z 1998 r. nr 21, poz. 94 ze zm.), za pierwsze w roku 33 dni (14 dni) niezdolności do pracy z powodu choroby, oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego i wypłaca za każdy dzień niezdolności do pracy, nie wyłączając dni wolnych od pracy.
Obliczając podstawę wymiaru zasiłku chorobowego zawsze ustala się ją z faktycznych wynagrodzeń wypłaconych pracownikowi, a dopiero później sprawdza, czy spełnia ona gwarancję podstawy minimalnej. Jeśli nie, to wówczas stosownie należy ją podwyższyć. Nigdy natomiast nie podwyższa się pojedynczych wynagrodzeń, nawet jeśli przez cały rok kalendarzowy ubezpieczony osiąga pensję minimalną.
|
Przykład Pracownica od trzech lat zatrudniona w zakładzie jest niezdolna do pracy w okresie od 27 stycznia do 11 kwietnia 2014 r. Podstawę wynagrodzenia chorobowego stanowi w tym przypadku przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy, czyli od stycznia do grudnia 2013 r. Wynagrodzenie ubezpieczonej za ten okres wynosiło: po 1.600 zł za styczeń, luty i marzec oraz po 2.200 zł za pozostałe miesiące. Podstawa wymiaru świadczenia chorobowego ustalona na podstawie faktycznych wynagrodzeń wypłaconych pracownicy wynosi 1.768,95 zł, zgodnie z wyliczeniem: (1.600 zł - 219,36 zł) × 3 = 4.141,92 zł (2.200 zł - 301,62 zł) × 9 = 17.085,42 zł, (4.141,92 zł + 17.085,42 zł) : 12 = 1.768,95 zł, i jest wyższa niż gwarantowana przepisami najniższa podstawa obowiązująca w 2014 r. (1.768,95 zł > 1.449,67 zł). |
